Son olarak 2020’nin Temmuz ayında çıkan Void Zine bu yıl da bir güzellik yaparak Mayıs sonunda bir sayısıyla daha karşımıza geldi. Her fanzinin onu çıkartan kişilerle veya çıktığı çevreyle alakalı bir rengi vardır. Bu üretimler bazen çok sayfalı, kalabalık basımlar olur veya tam tersine daha konsantre şekilde çıkabilir. O fanzinin o zamanki haleti ruhiyesinyle alakalı bir konudur ama genel olarak renginden bir şey eksilmez. İşte altını çizmek istediğim, Void ile alakalı kısım tam da bu, rengi… Yalan yok, özlemişim. Şimdi içeriye biraz bakalım ve gözüme çarpanları size yazayım.
Öncelikle samimi bir önsöz bölümü karşılıyor bizleri. Pandemi koşullarında çıkan bir sayıdan beklenileceği gibi dünyanın ve insanlığın geldiği duruma değinmeden geçmiyor. Elbet bu ülkede yaşıyor olmanın ekstra zorlukları da yok değil, ulu devletimizin verdiği ultra yasakçı uygulamalardan issue.com da payına düşeni aldı ve birçok fanzine ev sahipliği yapan bu platform erişime kapatıldı. Bu konuya değinen Void yeni bir yasaklamaya kadar yer alacağı adresi de paylaşmış.
Uzun, keyifli öyküleriyle tanıdığımız Eren Karatepe bu sayıda bir kolaj çalışmasıyla karşımıza çıkmış ve kısa bir söz ile kendine ayrılan sayfada yerini almış. Keşke bir öyküsü de olsaydı demeden geçemeyeceğim. Hemen arkasından ise Volkan Yalçın’ın Bir Evlilik Teklifi Nasıl Reddedilir isimli yazısı var. Müthiş keyifli bir iş. Okurken beni güldürdüğünü söylemeliyim. Aslında konunun başlığı içerikte anlatılan konunun ta kendisi. Kadın veya erkek fark etmez, sizinle yuva kurmak isteyen biri var ve siz bu resmi işlemlerden haz etmiyorsunuz. Çeşitli durumlara dair bu talepten nasıl sıyrılırsınız. Eminim siz de okuduktan sonra birkaç örnekle yazıya katkı koymak isteyeceksiniz.
Bu sayıda ÇİĞ isimli bir rapçiyle röportaj yapmışlar. Açıkçası ben kendisinden pek haberdar değildim ama bu röportaj vesilesiyle birkaç parçasını taradım diyebilirim. Röportajda ilgimi çeken asıl nokta, bir kitap okuma rutini başlattıktan sonra kendinde meydana gelen pozitif anlamdaki değişim. Bizim okumaz yazarlara örnek olsun. Devamında gelen Yavuz Gozeller’in Elleri Titriyor metninde ise bir zorbanın ve sevgilinin el titreyiş çelişkisi kaleme alınmış.
Benim beğendiğim çalışmalardan biri de A. Emre Cengiz’i yazmış olduğu another day in paradise metni oldu. Sıkı bir başlangıcı var. Gazete manşetlerinden alıntılarla seri bir gündem patlatması yaratılmış. Bu bir noktadan sonra o kadar etkili bir hâl alıyor ki, göndergeler içinde sıkışmaya başlıyorsunuz. Zaten metinde kendi yazdığı bölümler de bunun üzerine kurulduğunu düşünüyorum. Asidik bir dışa vurum.
Candan İşcan’ın görsel çalışması sizin de dikkatinizi çekeceğini düşünüyorum. İlk bakışta sıradan bir çiçek kompozisyonuyla karşı karşıya olduğunuzu düşünüyorsunuz. Küçük görmek gibi olmasın ama sıradan bir çalışma işte. Fakat ayrıntılarına baktığınızda bunun canlıların keratin içerikli parçalarından oluştuğunu gözlemliyorsunuz. Boynuz, saç, diş gibi ana gövdeyi oluşturan kısımlar mevcut. Bunun bir heykel olarak karşımıza çıktığını düşünmekten kendimi alamadım.
Son olarak Void’in bu sayıdaki ön ve arka kapaklarına vurulduğumu söylemeliyim. Ön kapağına vuruldum çünkü bu sayede Philippe Chancel ile tanışma imkânı buldum. Kendi sitesi üzerinden fotoğraflarına baktım, biyografisini inceledim. Size şu kadarını söyleyebilirim, bu sanatçının yaşamdan yakaladığı karelerle daha nice fanzine kapak olur gibime geliyor. Arka kapakta ise Alaca Katarsis’e ait efsane bir çalışma mevcut. Bu gibi insanların süper güçlere ihtiyacı yok, zaten önümüzde duruyor gibime geliyor.
Void Zine’in 23. Sayısın dair notlarım bunlar dostlar. Sayının PDF’ini aşağıya ekliyorum.