Lagari’nin yeni sayısı çıktı. Özgür olmaktan okumaktan hayal kurmaktan korkmuyorsan ha bir de bilimkurgu seviyorsan Lagari tam da sana göre.
Gelecek önce hayal edilir, sonra inşa edilir. İşte tam bu sebepten vazgeçilmezdir bilim-kurgu. Bana soracak olursanız bilimkurgu severin hayal dünyası oldukça geniştir, geleceğe yönelik umutları vardır. günümüzü yaşamaktan sıkılmıştır , biraz da geleceğe bakmak istemektedir. Hayatın monotonluğu kendisini sıkmıştır, Ütopyalar, distopyalar içinde yaşar durur…
Fanzin’de bilimkurgu dünyasına dair neler mi var?
GİO Ödülleri’ne dair her şey, meraklıları için bilimkurgu camiasında neler olup bittiğine dair anekdotlar, öyküler ve “Yazının var olduğu bir dünyada her şey mümkündür.” diyen Aşkın Güngör ile yapılmış bir röportaj. Türkiye’de yayıncılık sektöründen çocuk edebiyatına kadar birçok konuda konuşulan doyurucu bir röportaj olmuş.
Bilimkurgu romanlarında, filmlerinde çokça robotlara, insan-dışı varlıklara yer veriliyor. Aslında biz insanlar da üniformalar içine hapsedilmiş robotlar gibiyiz. Kimimiz askere gidiyor, komutan “öldür!” emrini veriyor, öldürüyoruz. Takım elbisemizi giyiyor, kıravatımızı takıyoruz ve sabah dokuz akşam beş hiç sesimizi çıkarmadan öylece çalışıyoruz. Soru sormuyoruz, eleştirmiyoruz. Bizi koruduğuna inandığımız zırhlar, aslında bu üniformalar, İşte bu da benim hayal ürünüm.
Fanzin’de bana gerçekten dokunan öyküler oldu. Onlardan biri de Yıldız Tozu. Başımızı gökyüzüne çevirdiğimizde yıldızları, güneşi gökyüzünü görüyoruz. Görüyoruz ama gökyüzündeki ve evrendeki tüm bu kozmik düzen hiç durmadan işliyor.
Mesela 136. Öyle okuyup geçebileceğiniz öykülerden değil. Düşündürüyor insanı. Hepimiz sosyal medyadaki takipçi sayımızdan, paylaştığımız fotoğraflara aldığımız beğenilerden mi ibaret olduk gerçekten? Duygularımız, düşüncelerimiz, kim olduğumuz bir anlam ifade etmemeye başladı. Bu bağlamda hepimiz birer sayıdan ibaret olduk aslında. Peki ya şahsiyetimiz? Belki siz de kendinize sorarsınız aynı soruları. Satır aralarını da dikkate alarak okumak gerek diye düşünüyorum.
Diğer öyküler “Nostalji Günü”, “İlk Müşterim”, “Muhbir Dedektörü”, “Duman”, “Askerin Tek Güvencesi”. Hepsinin konularını tek tek irdelemeye çalışmayacağım ama İlk Müşterim’e değinmeden geçemeyeceğim. İlk Müşterim’de ihmal edildiği, terk edildiği için sürekli bozulan bir robot görüyoruz.Kendisiyle düzgün bir iletişim kurulmadığı için “bozuk” olarak nitelendirilip devamlı tamire götürülüyor. İletişimsizlik her zaman olduğu gibi en büyük, tamir edilemez yaraları açıyor anlayacağınız.
Yakın bir gelecekte belki de robotlar bizim yerimize pek çok işi yapacaklar. Bir işçi, ressam, ev hanımı olacaklar. Belki onların da bizler gibi hakları olacaklar. Adı Duman olan bir kediyle yalnızlığını paylaşabiliyor insan.
Fanzin’de de dendiği gibi “Bilimkurgu umuttur!” Umudu paylaşmaya var mısın?