Fanzin Okur köşesinde, son zamanlarda paylaşımlarına sıkça rastladığımız, genel olarak şiirsel metinleriyle ağır basan bir fanzin var. Bir tanesini sizin için seçtik. İşte Alegori Fanzin’in ikinci sayısından Gülşen Başarır‘ın kaleme aldığı yazı.
Ben, tekil şahıs değilim. Padişahlar, fabrikatörler, burjuvalar, yeni neslin iktidar yancıları; direngen yapmıştı bizleri. İnsan önce kendini tanımalıydı, aidiyet hissetmeden önce bir topluluğa. Yüzyıllardır cevabını bulamadığımız o soru: İnsan ne istiyordu?
Tolstoy tartışmayı İnsan Ne ile Yaşar’a kadar getirmişti elbette. Ama insan istedikleri şey için yaşar mıydı sahiden? Yoksa bu sadece idealist insanların işi miydi? Adem ile Havva’nın istediği şey seks olabilir miydi? İnsanlığın varoluşundan beri problem olarak gösterilen bu hikayede, seks, yasak bir meyve olarak gösteriliyor ise; üzgünüm hepimiz bir ayıbın tomurcuklarıyız. İnsanlar, hep bir ayıbın tomurcuğuydu zaten. Gerçek çiçekleri koklamayı hak edecek bizlere, sistem, sürekli plastik çiçek dayatıyordu. Gerçek çiçeklere koşuyoruz, bizler, birer yasadışı benliğiz. Baskıdan kaçarak ulaşılabilecek güzellikleri istiyoruz.
Dışarıdan sadece insan tasviriyiz. Filtresiz sarılmış tütünler, kafası okşanmamış çocuklar, gençliğini yaşamamış diktatörler gibiyiz. Eksik… Eksiğiz biz. Sevişlerimiz meşru değil. Hep ötekiyiz. Öteki kadın, öteki adam. Öteki kadın ve adam. Peki diğerleri? Ötekiler.
Bir tarlanın ilk hasadıyız. Başlangıcımız verimli, daha sonraları ekildikçe, biçiliyoruz. Bizler, adını acılarından, direniş hikayelerinden alanlara ait olmalıyız.
Kaldır kafanı! Güneş doğuyor, İngiliz fabrikalarına, karanlık makinalara. Aydınlığın en şuh haliyle doğuyor güneş, başkaldıran kadınların yumruklarına. Dağ kekiği kokuyor umut, rüzgarla geliyor, balıkçı kasabalarına, çay tarlalarına, yürek işçilerine.
Şiirler dağıtılıyor sevmelere, serenatlar yükseliyor. Zılgıt çekiyor toprak, sevilin dercesine. Fakirler bir başka seviyor diyor lekeli üniformasıyla sakallı bir adam alnındaki teri silerken. Haklı be adam. Yaralı elleri acıya acıya tutuyor sevdiğinin elini. Kaburga kemikleri kırık bir adam, göğüs kafesinde saklıyor sevdiğini. Acılarıyla, direnenler.
Ahmet Arif’in dizesiyiz;
Yürü üstüne üstüne
Tükür yüzüne celladın,
Fırsatçının, fesatçının, hayinin..
Dayan kitap ile
Dayan iş ile.
Tırnak ile, diş ile,
Umut ile, sevda ile, düş ile
Dayan rüsva etme beni.
Alegori Fanzin’e ulaşmak için mail adresi alegorifanzin@gmail.com