Merhaba, biraz geç oldu elbet, günler oldu döneli ama defalarca yazmaya yeltenip yazamıyordum bir türlü. Kelimelerim o kadar çoktu, ruhum öyle coşkundu ki; belki de kendimi dizginleyememem, ifadelerimi aktarılması güç hale getiriyordu. Bugünse Nazım Hikmet’in “Akın var güneşe akın!” şiiri harekete geçirdi beni… Nedenine dair bir fikrim yok ama anlatmak istediklerime dair daha açık bir zihnim var.
Bayramdan bir gün önce kalkıp Isparta’ya gitmeye karar vermemizle başlıyor sürpriz yolculuk. Tam evden çıkacağımız an Türkiye’nin pek çok yerinde fanzin mekânımız olduğu aklıma gelince; kendi kendime, fanzin kabul eden bir yerde, onu okuyan ve hoş sohbet birkaç insana da rastlarım, diye düşünüp yanıma Dede Fanzin’nin son sayılarından alıyorum. Ben her şehrin bir ruhu olduğuna inanırım. O ruhu paylaşan çeşitli insanları tanımaya bayılırım ve bunun fanzin yoluyla olması bana, oldukça cezbedici gelmiştir. Sizden kağıda dökülmüşler; bir yerde bıraktığınız, bir takım kelimeler ve bunların erişebildiği insanlar…
Yolda Kaotik Fanzin geldi aklıma! Isparta’da çıkan, sevdiğim bir fanzin. Isparta’ya gittiğimiz gün onlara sosyal medya hesaplarından yazdım. İtiraf etmeliyim ki; sonrası epeyce beklediğimin ötesinde gelişti!
Dönmemize bir gün kala Kaotik Fanzin’den bana dönüş yaptılar. Gittiğimiz ilk günden itibaren yağmurlu bir şehirdi Isparta ve o gün hava şansımıza güzeldi. Nihayet buluşmaya karar verdik, benimle Kaotik’ten iletişim kuran Oğuz, Isparta’da gelebilecek olan diğer fanzinci arkadaşlara da haber vermişti. Bir yandan çok heyecanlıyım çünkü onlarla ilk defa yüz yüze gelecektim. Ama bir yandan da biliyorum ki; aynı yöne çıkıyoruz, kalemlerinden süzülenleri okudum çünkü. Evet, dile getirilen her şey onu yansıtmaz belki ama bir yolla hissedersin bazı şeyleri..
Buluştuğumuz kafenin sahibi de İzmirli biriydi. Bu şehre gelirseniz Abdülcanbaz Kitap Kafe’ye kesinlikle uğrayın! Hatta Oğuzları beklerken arada onunla da sohbet ettik ve keşke biraz daha bahsetseydim fanzinden diyorum, biraz havada kaldı, zira bu konuda ilgili birine benziyordu.
Mesajlaşmalarımız esnasında Isparta da pek çok fanzin çıktığını öğrendim. Merdümgiriz Fanzin, ardından Balporsuğu Fanzin (Balporsuğu’nu çıkaran arkadaşta meğer İzmirliymiş), Farkındalık Fanzin…
Isparta’da aslında baya güzel bir fanzin akışı olduğunu fark ettim. Buna karşın Fanzin Apartmanı Mekanlar haritasında yalnızca bir mekan görünüyor. İlk oturduğumuz Abdülcanbaz Kitap Kafe; loş ışıklandırmasıyla, pek hoş bir yerdi. Hemen karşısında Sessiz Kafe, ah birde Deniz Atı Kafe var tabii. Tam bir sanat evi misali! Bir binanın en üst katında, sanki bir evi kafeye dönüştürmüşler gibi, içerisinde küçük stüdyo tarzı bir müzik odası da bulunuyor. Kayda değer bir kitaplık ve üstlerinde yine müzik aletleri… Hatta Samet’in bahsettiğine göre, bazı günler herkesi alıp gelirmiş, bir müzik aletiyle beraber şarkılar söylerlermiş (dinleme fırsatım olmadı ama kendisi de müzikle yakından uğraşan biri). Bazı zamanlar felsefe günleri olurmuş, giderseniz mutlaka uğrayın!
Isparta’da ki arkadaşlarla belki çok fazla vaktimiz olmadı, biz akşam yola çıkacaktık ama fikirleriyle, yaptıklarıyla beni çok mutlu eden dostane bir sohbetti, Oğuz’a, Samet’e, Yiğit’e bir kez daha teşekkürler…
Ayrıca Samet’ten Isparta’daki fanzin akışıyla ilgili röportajlarda beklemekteyiz buradan duyurmuş olayım!
Ardından laf arasında burada başka fanzinciler var mı, çevre şehirlerde falan fistan konuşurken öğrendim ki Antalya’da da Beatnik Fanzin varmış. Yani macera henüz bitmemişti! Zira bu buluşmalar tadından yenmez derece güzeldi!
Beatnik Fanzin tam da bizim Antalya’da gideceğimiz Manavgat bölgesindeydi ve turkuaz renginde inanılmaz güzel bir nehrin karşısındaki bir kitap kafede onlarla buluştuk. Kalabalıktı ama boğucu bir yanı yoktu. O cennet gibi yerde sohbet etmek öyle tatlı geldi ve fanzinci arkadaşlar öyle içtendiler ki kelimelerle dökmem zor.
Manavgat’ta fanzinle ilgili tecrübelerinden bahsettiler. Yaşadıkları zorlukları, sevinçlerini anlattılar, ben de onlara fanzine ilk başladığım dönemlerden, Dede Fanzin’de ki arkadaşlarla başımıza gelenlerden bahsettim. Sinem’in sesi, müziği.. Fırat’ın iç döküşleriyle Beatnik Fanzin’in ortaya çıkış, bizim bildiğimiz klasik Beat Kuşağından biraz bağımsız aslında. Onu da buraya not düşelim.
Yolunuz düşerse; bir gün siz de Isparta’ya veyahut Antalya’ya, bu güzel mekânlara uğrayın, bu güzel arkadaşlarla tanışın derim! Olur da İzmir’e gelirseniz sakın bizi de ihmal etmeyin! Koskoca apartman sonuçta hahaha!
Dağılıyoruz, çoğalıyoruz ve dağılıp, çoğaldıkça yeni anlamlarda buluşuyoruz…
Fanzin Yürüyor!
Ufak bir not; Yazı da bir alamet var ama hayırlısı diyelim, çünkü biz yazıyı yayınlayana kadar Isparta’daki arkadaşlar İzmir’e geldiler bile. Hahaha! Umarız keyif almışlardır, yine bekleriz!
