Bir fanzin okuru olarak, ıskalanmayacak metinleri Fanzin Apartmanı’nda yer vermenin iyi olacağını düşündük ve aklımızda kalan ilk metinlerden yayınlayalım dedik. Porolotoryo’nun Pisuvar Sohbetleri, Klozet Fanzin içerisinde belkide en dikkatimizi çeken yazılardan biri olmuştu. On dördüncü sayıda bulabileceğiniz bu yazı sizlerle.
-Söyleyeceğim her şey yetersiz olacak.
Gün boyu hissizdim. Şeytan bilir nereye… Gün boyu notlar derledim kafamda yeraltından. Benim için çok anlamsızlar gerçi. Kimse hiç olmak istemez ama ben en derin ve samimi duygularımla bunu arzuluyorum. Başlangıcım hiçlikken, ilerlerken nelerle karşılaşacağım umurumda olmuyor böylece. Ben anlamsızlığa inanan sessiz bir hiçim.
Hiç olamadım. Gözlerimi açıp kapatmayı bile beceremiyorum hissiyle yaşıyorum. Anlamsızlık. Siyah mı başlangıç? Kadim bir beyaz mı “Büyük Patlama”? Yazmasam olur mu yazdığım halde? En fazla kullanacağım şeyin soru işareti olacağını hep bilmek bile acı verici. Güm güm güm. Bir şey olabilseydim eğer, güm sesi olmak bile isterdim. O tok sesi çevreme yaymak ve rahatsızlık saçmak çevreme, benim amaçlarım olabilirdi. Ben bir hiçim.
Birden boşluk dolunca zihnime, uzaya çıkasım gelir. Yıldızları kimin kaydırdığı sikimde değil ama tanışmak isteyesim gelir. Coşkunluk, bir battaniye alıp, sırtına geçirip, reggae dinlemekse ve, ve pembe, kırmızı, renksizliklerin içerisinde anlam aramaksa; bizler siyahlaşmış birer kir gibi duruyorsak bu renksizlikte, yani pembenin, kırmızının anlamına uzaktan bakıyorsak, evet, ve, biz, siz, siyahlaşmış kirleriz. Siyahı var eden beyaz mıdır? Beyaz kavramı olmasaydı, siyah aynı mı olurdu o hep bildiğimiz? Tam tersini sormaktan da çekinmeyeyim o halde.
Ölmeyi beklerken yaşayanlardan olmayı istemiyorum. Deli olmayı istiyorum, sarhoş olmayı, haykırmayı, yaşamayı fakat cesaretim yok buna. Ölmeyi bekliyormuş gibi yaşıyorum.
Islık çalıyorum kesin bir varoluşla. Islık çalıyorum önüme çıkan her engelde. Islık çalıyorum uyumaya çalışırken. Coşkun bir şey arıyorum, kelebek kanadı gibi ritim, yıldızlar gibi ışık olsun. Gün ışığıyla uyuyup, karanlık gecelerde ıslık çalıyorum. Otla güzel olmuş tüm kafalar ıslık çalmazlar mı yoksa? Bilmezler, insan kendisini kelimelerle duymak ister hep. Kendisine bir anlam yüklenmesi; titiz, tembel, geveze, piç, dürüst, onurlu, ahlaksız, ahlaksız, ahlaksız… Oysa insan ıslık duymalı. Ahlaksız olmalı, kelimelerin bir anlamı yokken. Ve kendi ritmini bulmak. Rüzgarda kulağımıza gelen o sesi bulmaya çalışmalı. Arayış.
-Dikkat et, dışarı sıçratıyorsun.
Fanzin: Klozet Fanzin 14. Sayı
Yazan: Porolotoryo