Yıllardır çıkan bir fanzinden söz etmek istiyorum size. Genç arkadaşların daha lise yıllarından beri emek verdiği bir fanzinden. Kadrosu değişmek zorunda kalsa dahi fanzin arzusundan vazgeçmeyen bir ekipten. Başlıktan da anlayacağınız üzere “Olgun Ruhlar Fanzin”in son sayısı konumuz.
Kırk dört sayıdır etrafa yayılan bu fanzinin çıkış noktası Eskişehir. Başında Fevzican Çelik’in olduğu bu fanzin istikrarlı şekilde yayın hayatına devam ediyor. Geçtiğimiz hafta Fevzi ile gerçekleştirdiğimiz telefon konuşması onca şeye rağmen devam etmelerindeki inadı belli ediyor: “En az yüz sayı çıkacağız!” Aldığım bu yanıt gerçekten bir katır inadı ile bu işi yapacaklarını, kendilerine nasıl devamlılık aşıladıklarını anlamamı sağladı. Umarım yıllar geçse de yolunuzdan ayrılmamış olursunuz ve bu yazı size inanmayanlara göstereceğiniz bir kaynak olur. Diyelim ve fanzine geçelim…
Bu sayıda imzasını atanlar şöyle: Fevzican Çelik, Teoman Berk Akın, Melih Kıran, Eren Barutca, Yiğit Ergün, Erdem Altıok, Ezgi Arda, Furkan Arslan Doulay, Gülben Erdem.
Fanzin Furkan Arslan Doulay’ın karanlık bir resmi ile başlıyor. Arkasından her sayıda yaptıkları gibi okuyuculara sundukları “Olgunsal Tavsiyeler” isimli keyifli bir kılavuz var. Bu yazı sizi güldürecek…
Sonrasında Eren Barutca’nın dört beyitlik bir şiiri okuyucuyu selamlıyor. Bu geleneksel şiirin arkasından gelen Teoman Berk Akın’ın “Suç Kasetin” isimli şiiri bir o kadar anti-gelenek barındıran bir iş sunuyor okuyucuya.
Erdem Altıok’un yazdığı modern diyebileceğimiz merdiven şiiri adeta günümüze karşı bir parodi. Bunun arkasından gelen yazı ise Fevzican Çelik imzası taşıyor: “Evlerin Pencereleri Daha Küçüktür.” . Bu bir öykü. Okuyucuyu yormayan güzel bir anlatımı var. Az çok Fevzican’ın dilini bilen bir okuyucunun şaşırmayacağı bir Fevzican klasmanı.
Olgun Ruhlar ekibi her sayılarında yazarlarından iki adet ürün alıyor. Bunu neden yapıyorlar bilmiyorum. Ama bu sayıda da geleneği bozmamışlar. (En azından birkaç kişi dışında.) Fanzini ilk kez eline alacak okuyucular için yaptığım bu uyarıdan sonra ikinci kez karşımıza çıkan Eren Barutca’ya ve şiirine bakalım…
Şiirin ismi “Bilmesen Bile”. Dili yalın. Geliştirilebilir şiirler yazıyor Eren. Ama geleneğin çok içinde kaldığını düşünüyorum. Kafiyeler birer şarkı edası uyandırıyor insanda. Bu fanzindeki çoğu şiir gibi ritimli.
Furkan Arslan Doulay’ın bir çizimi daha çıkıyor karşımıza. Bu çizim başlangıçtaki gibi karanlık değil. Beğeneceğinizi düşünüyorum.
Melih Kıran bir öyküsü ile fanzine emekte bulunanlardan. Sanırım fanzinin en uzun yazısı. Güzel bir anlatımı olan bu öykü aslında bir nevi monolog özelliği taşıyor. (belirli noktalarda)
Şiirleri ile alt kültür ve karşıt kültür yayınlarına destek veren biri var sırada: Yiğit Ergün. Duruşunu ve bu budunda gerçek mücadeleyi asla bırakmaktan yana olmayan bir şair ve şu kirlenen edebiyat dünyasında şair sıfatının sorumluluğunu insanlara karşı üstlenen birkaç şairden biri…
Bu sayıya destek verdiği şiiri: “Yanlış Seçim, Kansız Devinim”. Şiir bilindiği üzere Yiğit’in hızlı geçiş motiflerinden oluşuyor. Tempo hızlı, ritim hızlı, saat ilerliyor… Örnek verecek olursak: “…Kalıbım daha ufak olmalı, belki anlar aynadaki / Ezberim birden bozulmalı, güneş kardeşlik etmeli / Pandemi ve nöroloji, ayrı ayrı gelmeli.” Bu saykodelik şiir anlayışı fanzine hız katan ana unsur olmuş.
Bu sayıdaki favorimi de geride bıraktıktan sonra fanzinin son yazısına geldi sıra. Bu sayıda ikinci kez karşılaştığımız Fevzican Çelik, “Diş Etleri” öyküsü ile fanzinin kapanışını yapıyor. Aslında buna öykü-anlatı desek yeridir. Diş eti ağrısı üzerinden anlatıcıyı dinliyoruz. Hiçbir mekân, tema geçişi yok. Olduğumuz yerdeyiz. Size olur mu bilmiyorum ama ben öyküyü okurken odada yolculuk yaparmış gibi bir hisse kapıldım. Bilmiyorum neden… Neyse. Sözü gereğinden fazla uzatmanın âlemi yok. Olgun Ruhlar Fanzin’in 44. Sayısı işte böyleydi. İnatla sürdürdükleri bu işin inatla devam etmesini ümit ediyorum…
FANZİN YÜRÜYOR!