Fanzin var almaz mıydınız ? Tamam belki İsviçreli bilim insanı değilim ama ben de inceliyor ve araştırıyorum ve yaptığım çalışmalar sonrası günde en az bir doz fanzin/fankit almanızın size çok iyi geleceği düşüncesine vardım. Yakında bu teorimi kanıtlarla ispatlayarak yasalaştırmayı düşünüyorum, gönüllü kobay olmak isteyenler için bir yerlere iletişim bilgilerimi bırakacağım… Yalnız dikkat! Yere atmayınız. Okuyunuz, paylaşınız hatta saklayınız ama lütfen yere atmayınız.
Parantez İçi Fanzin’in 6. sayısının kapağına ba-yıl-dım. Kapaktan bahsetmeden geçemeyeceğim. Benim okuduğum siyah beyazdı buna rağmen ben kapağa bakarken renklendi; roket fırladı, astronot fanzini elinden uzay boşluğuna düşürdü, çatıdaki kedi miyavladı, kelebekler uçtu, yelkovan akrebi kovalamaya başladı, çocuk gitarını kaptı bir şeyler tıngırdattı ve genç kadın kitabından bir sayfa daha çevirdi. Tamam, hepsini anlatmayacağım, biraz da size bırakıyorum. Yani kısaca demek istediğim şu ki; kapak oldukça etkileyici, kapakta emeği geçenlere ayrıca teşekkür ediyorum. Bir şeye daha değinmeden geçemeyeceğim. Kapak ve arka kapaktaki dolmuşların üzerinde çizerin logosunun olması çok ince bir düşünce olmuş ama gözümden kaçmadı ve çok beğendim. Levent’in ellerinden, Levent dolmuşu 🙂
Fanzinin içeriği de kapağı gibi dolu dolu. Baba Vanga oldukça orijinal bir hikâye olmuş, alıştıklarımızın dışında. Hele şu dizeleri okurken durup da ben neydim ne olacağım soruları çınlıyor kulakta. “Doğduğum bahçeye ektim kendimi, bedenimden bir elma doğmayacak biliyorum. Yaşadığım hayat gibi ota boka gübre olmak sonum”. Uyku Gardiyanını okuduktan sonra bu gece nasıl uyurum bilemiyorum ama devamı gelsin istediğim türden bir hikaye olmuş. Sessiz adam geri kalan hayatında uykularından korkmaya devam edecek mi? Boşluğun İçinden denemesinde size dokunacak bir şey mutlaka bulursunuz. Benimki aşağıdaki paragraf oldu. “Çıkamadığın o yollara, hiç gidemeyeceğin yerlere ne yapılabilir ki bu saatten sonra ? Belki bir sigara yakar, gökyüzüne bakıp iç çekersin. Hatta gördüğün en yıldıza da onun ismini verebilirsin. Gidemediğin güzel yerin ismi, her gece gökyüzünden gülümser sana. Sanki uzansan tutabilecekmişsin gibi hissedersin. O bir aldanış sadece. Sakın uzanma.” Hele “Üzerimde Bir Mavi” diye bir şiir var ki, kaç defa okudum bilmiyorum. Hiç alıntı yapmayacağım mutlaka okumalısınız. Son yazıyı ve fanzini Sartre’nin çok sevdiğim bir sözü ile bitirmiş arkadaşlar :
“Savaşı zenginler çıkarır, yoksullar ölür ”
Velhasıl kelam, Parantez İçi Fanzin’in altıncı sayısının hem ön ve arka kapağı hem de içeriği oldukça iyi. Fanzin sizi bekliyor, çok bekletmeyin. Fanzin almış başını gidiyor, fanzin yürüyor…