Birkaç başlangıç sayfasının ardından son sayfalarına atlayıp tersinden geldiğim Hypnos adlı fanzinin kritiği…
Hypnos’un 4. sayısı artık aramızda. Pek muhterem bey ve bayanlara seslenmeyen, onların yerine kafası edebiyat ile dolmuş; sanat, siyaset ve azıcık da 101 ile sıyrılmış olan ve kendileri gibi insanlara seslenmeyi tercih eden Hypnos ailesi bakalım bu sayıda bize neler anlatıyor…
Kapağı ile 2017 yılının az çok belleğimizde yer edinmiş olaylarına değinen Hypnos ekibi; sanat, bilim ve siyaset olaylarından bazılarının görsellerini önümüze sunuyor: İş cinayetleri, Nuriye Gülmen ve Semih Özakça, yitip giden sinema oyucularımız, Darwin Teorisinin müfredattan kaldırılışı ve birkaç görsel daha… Bir de slogan Enternasyonal Marşından…
İçleri ne ise dışarı vurumları da aynısı olan Hypnos ailesi söyleceklerinden sakınmayan, anlaşılır eserlerini gözlerimiz önüne seriyor. Çizer ve tasarımcılardan Noyi, C.C ve Özgür’ün güzel ve göz alıcı çizimlerini överek eserlerin içeriğini anlatmaya başlayayım: Kafka Hortlağı’nın Beni Rahat Bırakın eseri ile hem insanlara hem o insanların kendilerinde kabul etmeyen yönlerine sert bir dil ile başkaldırısını göreceksiniz ve ardından son sayfalardan gelerek; Aksu’dan Umut başlığı altında bir kadının bütün acı ve sevinçlerini, Bajar’ın edebi bir dille anlatılmış ve düşündürerek içine sürükleyen yolculuk hikayesini, Kırlangıç Kavunu’ndan bir sokak valsini, Kıvılcım’ın hepimizin isteklerine sarılan bir Ekim’i, Ekim Devrimi’ni, Leyl’den bir saat akrebinin sessiz bir kalbe batan şiirini, başka bir eseri ile bu sefer kendisi ile savaşı olan Kafka Hortlağı’nı, İsmini Vermek İstemeyen Bir İzleyici’nin birer adet tiyatro ve film eleştirisini göreceksiniz. (Bayağı bir devrik cümle kurdum, buna biraz ara vermem gerekti ve işte bu yüzden böyle bir cümle attım buraya.) Devam ediyorum… 🙂
Tersinden akıp götürdüğüm fanzin sayfalarından Don Juan bizi Ay’A Selam Çakan’ın öyküsüyle karşılıyor. Bize de bir selam çakıyor anlayacağınız ve bir sayfa daha: Demirci Kawa’dan beş yaşında bir kızın kendi acısının yanında bizi de susturan ölümü… Özgür’ün bütün öfkesi ile haykırdığı ”Neden?” şiirini okuduktan sonra takipçilerinden gelen yazıyı bizimle paylaşan ekip bir de Aforizma Köşesi ayırmış bize… Don Juan’dan bir eser daha: Rüzgar gibi gelip giden bir adamın şiiri. Leyl bu sefer bizi yağmurla karşılıyor yanında en çok beğendiğim bir çizimle… Orak’tan ardı üç kişilik yalnızlığa sürüklenen ”Biz Üç Kişiydik…” adlı öykü ve Özgür’ün yalnız halleriyle el salladığı bir eseri daha…
İşte Hypnos’un hem siyasal, hem sanatsal eserleriyle her renkten içimize dokunan dördüncü sayısı… Okumak için geç kalıyorsunuz…
Kapaklarında Enternasyonal Marşı’ndan alıntı yapılmış bir slogan olan ”Uyan Artık Uykundan Uyan!” ile veda… 🙂
