İçlerindeki ateşi, yangını göze alarak kağıda döken aynı jenerasyonun farklı versiyonları -Afrika dahil- her yerde eşit olduklarını ilan ederek, kendilerine kattıkça bize de katmayı amaçlayarak, yılmamak üzere bu yola çıktılar.
Den beri fanzin böyle doğdu, özünde dostluklar bağının çevresinde şekillendi, o bunu dedi, bu böyle yazdı ve ilk sayı matbaanın rahminden düştü.
Adını hep bir yerlerden ve sıkça duyduğumuz Necip Fazıl Say; dünyaya zıt düşüşlerinden, aslen Cezayirli futbolcularla kupa kaldıran Fransa’dan, bu coğrafyada yaşayan insan kalmışların insanlık suçu ve tutuklanma kararından söz ediyor sirenler onun için çaldığından beri.
Ayça İrem Türkeş pozitif bilimleri; hassasiyetleri, acıları, yalnızlığıyla yoğuruyor Mandalina kabuğundan gemiler yaptığından beri. Yoğurduğu yerden insani entropi kuralları diye yeni bir şey peyda oluyor:
Kural1: İnsan, maddenin beşinci halidir. Bulunduğu kabın kendi şeklini almasını ister.
Kural2: İnsan doğasının en temel kanunu acının korunumu ve dönüşümüdür.
Burak Öztürk, göğün sapanlarca kuşatılmasından, kuşların dilindeki cılız terennümden bahsediyor bize. Tüm soyutların kıyısında bir uçuruma bakıyor, baktığı yerden bir düşüşe şahit. Kendi de düştüğünden beri.
Majör, hayatın gözümüzün önünden bir film gibi geçtiği sırada o sahne geçişlerini görmemize yarayan; bizi çocuk eden, genç eden, adam eden, bir dönüşüme vesile o mekanların birinden söz ediyor bize: Akmar Pasajı’ndan beri.
Yunus Abid yalnız babalık hırkasıyla dolaşan amcalara, gençlik ateşi sönene kadar solcu delikanlılara, tek tipe, tek düzeye inat tüm benliğiyle yaşamakta direten Bekir’in Babası Ömer Ağbi’nin hikayesini anlatıyor bize. O güldüğünden beri.
Kel Başa Jöleli Kuaför Aman Ha Aynadan Bakma Öte Yana. Adem ve Havva’nın elması ilk olarak bir mutfakta Servet Eniştenin dişlerine saplandı. Ekşi mi ekşi bu ilk günah, Servet Enişte tarafından baldızının teninde dişlendi. Sözcükler artık içi boşalmış krem şanti poşetleri değil mi? dediğinden beri Melike Özpıçak stop.
Alihan Poyraz, kendini sevmezliğin şiirini, gökten düşen hiç elmanın, karşısında durmakla aynaları çürütme kabiliyetine sahip üstünlerin şiirini yazdı. Girdap imgelerini ekledi, adından ve o günden söz etti. Beton diyarlardan beri.
Ali Emre Çakır örtüsünü kaldıramadığım bir şiir ve Mert Soner ölümün uzayıp giden tuvalinden ilham alan bir şiirle katkı verdiler.
Çizerler: Damla Turgay, Ceren Öztop, Ada Soysal
Tasarım: Ceren Öztop
Ben, Den Beri Fanzinin benim ruhumda neye tosladığını yazdım. Yoksa onlar benimkinin ötesinde -fanzin 1’den büyüktür- geniş bir kafa yelpazesine, içli ruh hallerine, güzelliğini karmaşıklığından alan düğümlere sahipler. Bu yüzden temelleri İstanbul’da atılan, bir parçası Bodrum’da bronzlaşan, bir parçası Kocaeli’de sanayi dumanı soluyan, Antep, Adana, Mersin, Bursa ve Bolu’da da bulunan Den Beri fanzine siz kendiniz dokunun.