Ürün değil, üretilmiş değer
Her ısrar içindeki mücadeleyi de meydana getiriyor. Kendi gibi işleri de içine katarak önemli yollar kat edebiliyor. DDAFanzin ilk çıktığı zamanlarda tek kişilik bir soloydu. Gün geçtikçe görüyor ki; bir orkestra olmaya doğru evriliyor. Son merkezleri Sakarya olan bu toplanma kolektif olarak ta daha çok işler ortaya koyacak gibi. Şimdi isterseniz son çıkan işleri üzerinden kısa kısa bahsedeyim. Yazının sonunda da bir eleştirimi yazıp sonlandıracağım.
Lezâ
Daha önce Petito Fankit olarak karşımıza çıkan ve bu şekliyle iki kez çıkan iş, artık DDAFanzin bünyesinde yeni ismiyle üretimlerine devam ediyor. Yazarlığını Simbiyot’un yaptığı bu fanzin, şeytanlar, cinler, metafizik varlıklar hakkında metinler ortaya koymakta ve dinsel mitlerle harmanladığı yazılarını okuruna sunmakta. Bir okuru olarak daha fazla görsel ve daha çok içerik beklediğimi söylemeden edemeyeceğim. Bu sayısında kedilerle ilgi olan yazı hayli ilginç.
Erbablar / Yılmaz Bek
Baştan sona Yılmaz Bek’in yazdığı, personel zine kategorisinde yer alabilecek bir fanzin olan Erbablar, çeşitli karakterler üzerinden kısa öyküler içermekte. Farklı yaşamların birbiri ardına binen hikâyeleriyle, küçük anlamlar üzerine yoğunlaşan metinler hoş diyaloglar içeriyor. Fanzinin bana gelen tek olumsuz tarafı az sayıda metin içermesi. Daha birikmiş, demlenmiş yazılarla güçlü bir sayı çıkartmış olmasını isterdim.
Soyut Yakıt 2. Sayı
DDAF Kolektif’in toplam olarak hareket ettiği ve gerek kolektif çevresinde gerekse omuz temasında olduğu kişilerin yer aldığı Soyut Yakıt, ilk sayısında olduğu gibi ikinci sayısında da göze dokunur işlere yer vermiş. Dikkat çekici görsel ve kolajların yer aldığı fanzinde şiir, öykü ve deneme metinleri mevcut. Son sayısında Göktürk Yaşar’ın şiirine de yer veren kolektif, tarzları değişen metinleriyle, birbiri arasındaki farklılıkların birliği noktasında duruyor. Esma Aslantaş, Arsan Doulay, Yılmaz Bek yazıları dikkat çekiciydi. Yazının sonuna PDFsini ekliyorum.
Eleştiri:
DDAF Kolektiften çıkan tüm sayılarında bir okur olarak beni yoran bir taraf var. O da yazıların küçük olması. Tasarımlar tek elden çıktığından, hepsinde durum aynı. Özellikle silik çıkan sayfalarla karşı karşıya kaldığınızda metin okunmaz bir hal alıyor. Hele toplu taşıma araçlarında DDAF işlerini okuyanların vay haline. Kolektifin bu konuyu acilen eğilmesini ve yaşanan sıkıntıyı gidermelerini bir okur olarak talep etmekteyim. Başka söyleyeceğim yok hâkim bey 🙂
Küçük Dip Anı:
Dün Fanzin Apartmanı rafını tazelerken iki tane kız arkadaş geldi. Biri birine çok sevdiği bir fanzinden bahsediyordu. Eline DDAF işlerinden birini aldı ve bir şeyler konuşmaya devam ettiler. Yanlarına gittim ve birlikte sohbet ettik. Fanzini tavsiye eden arkadaş, Fanzin Rafına geldiği bir gün DDAF ile tanışmasını anlattı ve o günden sonra özellikle onları takip ettiğini aktardı. Font mevzusunu onlara da açtım, onlar da aynı düşüncedeler. Yetkililere duyurulur!