Hararetli bir kapakla sünnetin tanımlarını yapıyor Sünnet. Önsözümsü bölümde mevzuları, geçen zamanı, olanı biteni anlatıyor. Yazım yanlışlarıyla aralarındaki ilişkiyi anlatırken ellerinden geldiğince hata yapmamaya çalıştıklarından ama amatör olduklarından bahsederken “…bir Alex’te değiliz” demesiyle gülümsememe vesile oldular. Allah, Hızır veya Odin* de onları güldürsün.
Sonraki sayfada bir Derleme var, hayatın herhangi bir konu sınırlamasına tabi tutmadan kafaya göre bir yığın noktasını ve bu noktalar hakkındaki fikirlerini anlatıyor yazan.
Sonra Kader filminden bir pasaj var, Ufuk Bayraktar asık suratıyla önüne bakıyor.
Yaptım Olacak yazısında aidatı 400 lira olan “yaşam merkez”lerinin zararlarından bahsediliyor. Ve diyor ki “Parayla rezil olmak böyle bişi işte.”
Fanzinin esas meselesi kolaj . Yazıların bile büyük kısmı kolaj formatında gibi. Akla gelip bağımsız yerlere not edilmiş onca şey kesilip kesilip yapıştırılmış gibi. Fikir kolajı, güzel isim.
Hayatı Cümlelerde Yakalar yazısından bir cümle: “Bana balık tutmasını öğretme gel iki muhabbet edelim.”
Aslında fanzinin genel üslubu bu şekilde; bir şey kanıtlama çabasından uzak hiçbir imajın altını doldurmaya çalışmıyor. Kafasına göre takılıp gidiyor. Karga bokuna merhaba diyen bir fanzin Sünnet.
Bir sayfada soda firmasından reklam almışçasına methiyeler dizilmiş ve ürün yerleştirmesi yapılmış. Slogan ise ayrı dava; “…adamsın reissin özkaynak.”
Çocuk kadar olamayışı, bireyin sahteliği, toplum isimli tiyatroyu ve nice kaypaklığın sebebi anlatılan yazıdan bir cümle: “…topluma ait olmak istediğimizden insanları dışlıyoruz.”